Noam: “Martina, jij was mijn grootste inspiratie om voor de richting communicatie te kiezen. Vooral je project Basic Income Café heeft me enorm geïnspireerd.”

Martina: “Wij waren net zo aangetrokken tot jouw activistische benadering. Ik bewonder hoe je onderwerpen vindt die voor jou belangrijk zijn, en hoe je metaforen gebruikt om mensen erbij te betrekken.”

Jonas: “Jouw werk is ook uitgesproken en neemt duidelijk een standpunt in. Zoals toen je een tool publiceerde die beelden omzet naar de kleuren van de Palestijnse vlag, als reactie op censuur op Instagram en andere platforms. Deze interventies zijn slim en prikkelend, en nodigen ons allemaal uit om mee te doen. Ons werk is ook politiek, maar op een meer subtiele manier.”

Martina: “Wij proberen verder te kijken dan de gedachte dat design vooral gaat om het oplossen van losstaande problemen. Dat concept schiet tekort, want die kleine oplossingen hebben weinig betekenis als de planeet ten onder gaat. Het is frustrerend dat al die crises apart worden behandeld in plaats van als één ‘multi crisis’, waarin economische, sociale, democratische en ecologische problemen samenkomen. Ons werk is geëvolueerd naar het verbinden van meerdere domeinen.”

Martina: “Op de DDA-expo van dit jaar presenteren we ons project ‘Forensic Undergrowth’ uit 2022. Decennia geleden brak er in Amelisweerd een groot protest uit tegen de aanleg van de A27 door het bos. Nu er plannen zijn om de weg te verbreden, laait het debat weer op, en wij wilden een breder perspectief geven op dit beladen onderwerp. We hebben een more-than-human hoorzitting ontworpen waarin je in gesprek kunt gaan met vijf actoren, elk vertegenwoordigd door een sculptuur. Zodra je ze op een podium plaatst, wordt hun video getuigenis geactiveerd. Wat zouden de bomen te zeggen hebben?

Jonas: “Het ontwerp van de landschaps architecten en ingenieurs moest de snelweg ‘vlekkeloos’ in het bos laten opgaan, maar dat is eigenlijk best lachwekkend. Het ziet er misschien minder storend uit, maar wat betekent dat voor de vleermuizen of de wortels die worden verstoord?”

Martina: “We vinden het belangrijk om ook niet-menselijke stemmen mee te laten doen in dit gesprek. Met deze installatie willen we een dialoog op gang brengen die meerdere perspectieven samenbrengt.”

Jonas: “Jij loopt voor op ons, Noam, in hoe je niet-menselijke elementen hebt geïntegreerd in het proces. Dat is iets wat wij verder willen onderzoeken – onze processen openstellen voor een breder scala aan groepen.”

Noam: “Het werk dat ik presenteer heet ‘Towards the post-human idea of race as a viscous assemblage’. Het onderzoekt ras vanuit materieel oogpunt. Ik richt me op melanine (het pigment dat de kleur van onze huid bepaalt) en MSG, een smaakversterker die vaak wordt gekoppeld aan de Aziatische keuken. Ik bespreek technologieën die ontwikkeld zijn om het bruinen van planten tegen te gaan, een proces dat te maken heeft met melanineproductie. Daarnaast verbind ik MSG met de geschiedenis van Aziatische immigranten in de Verenigde Staten. En hoe de voedselindustrie werd onderdrukt door beschuldigingen rond MSG: het zogenaamde ‘Chinees-restaurant-syndroom’ heeft zelfs tot geweld geleid. Het project begon met het idee dat melanine niet alleen in mensen voorkomt, maar ook in schimmels en planten. Maar ik wilde geen simpel bio-design project maken, waarin melanine wordt gefetisjeerd. In plaats daarvan probeer ik te onderzoeken wat de aanwezigheid van melanine in niet-menselijke wezens zegt over het concept van ras, en hoe dit inzicht kan helpen om MSG beter te begrijpen.”

Noam: “Ik organiseer al een paar jaar een workshop genaamd ‘Chimera Gastronomy’. Wat me fascineert is dat die workshop in verschillende contexten omarmd wordt, van musea tot grassroots queer gemeenschappen. Hoewel ik bepaalde gemeenschappen bijzonder waardeer en graag alleen met hen zou willen samenwerken, vraag ik me ook af hoe hetzelfde werk verschillende politieke betekenissen kan krijgen wanneer het in andere omgevingen terechtkomt. Soms heb ik geen controle over wie mijn workshops bezoekt, wat voor spanning zorgt. Juist op die momenten besef ik echt wat mijn rol als ontwerper is.”

Martina: “Die interacties zijn juist interessant om verder te onderzoeken, ondanks dat ze lastig kunnen zijn. Ik merk dat een goed ontworpen interactie als een filter werkt, waardoor mensen weer verder kunnen komen als ze vastlopen.”

Jonas: “Of mensen gaan in gesprek met iemand met een andere mening, in plaats van dat ze alleen maar verhalen zoeken die hun eigen perspectief bevestigen. In sommige gevallen activeren we een installatie door zelf een rol te spelen in die ruimte. Dat is ontzettend waardevol, omdat we dan direct contact kunnen maken met het publiek.”

Noam: “Ik benader het ontwerpen van dit soort interacties zoals een hacker; ik richt me op de open technische mogelijkheden van de omgeving. Ook instanties zijn een vorm van technologie die in de kern menselijk blijft. Het belangrijkste van een hacker zijn, is die openheid herkennen en die inzetten voor je eigen doelen.”

Evelien Reich was de afgelopen drie jaar voorzitter van de Young Designer jury van Dutch Design Awards. Dit jaar interviewt ze de Young Designers die DDA heeft geselecteerd uit de archieven en de talenten die deze ontwerpers in de spotlight willen zetten. Alle twintig Young Designers uit verleden en heden tonen hun werk in de 2024 DDA tentoonstelling tijdens Dutch Design Week in Eindhoven (19-27 oktober).