Audrey en Ginevra legden een vergelijkbare route af. Ze studeerden allebei aan de Design Academy Eindhoven en later aan de Jan van Eyck Academie, al zat er een paar jaar tussen. Hier bespreken ze hun werkwijze, de intentie achter hun werk en wat zij als magie in design zien. 

Ginevra: “Toen ik in 2019 naar Eindhoven kwam, kende ik Audreys werk al. Ik ben er betoverd door geraakt. Ik hou van de precisie en de hoge esthetische kwaliteit, maar vooral van het proces waarin ze digitale objecten naar de fysieke wereld brengt. Audreys sculpturen zien er bovennatuurlijk uit, je wilt hun vreemdheid en mystieke kwaliteit van dichtbij ervaren. Ze zorgen ervoor dat je je afvraagt: ‘Wat doet de machine en wat doet de kunstenaar?’”

Audrey: “Ik zie veel overeenkomsten in ons werk. Ik geloof dat wanneer ik op de computer het digitale materiaal vormgeef, ik er ook een bepaalde emotie in leg. Voor mij is het uiteindelijke materiaal intrinsiek digitaal, omdat het als een digitaal bestand is gemaakt. En toch denk ik over het werk als iets dat grotendeels met de menselijke hand is gemaakt. Wat Ginevra doet, gaat ook over de ruimte tussen het digitale en het menselijke. Zij verbindt het spirituele met het machinale door haar performance en haar experimenten met materialen. Dat vind ik heel interessant.

Ginevra: “Ik ben geïnteresseerd in die versmelting van ‘het magische’ en technologie. Mensen hebben altijd naar antwoorden gezocht in de wereld om hen heen. We zochten naar tekenen van de natuur en hielden vast aan magisch denken. In het tijdperk van big data lijkt dat misschien niet meer mogelijk: op elke vraag is een data-gedreven antwoord. Maar mijn stelling is dat het eigenlijk niet zo anders is. Alleen nu dichten we die magische kwaliteiten toe aan technologie.” 

Audrey: “Tijdens mijn afstuderen voelde ik me een beetje verloren, omdat andere studenten vaak met materialen gingen werken. Zij werden aangemoedigd om de werkplaats in te gaan. Dat proces paste niet bij mij, want ik ben niet echt een maker. Maar ik heb wel een affiniteit met tekenen en beeldvorming, dus ik ben gaan onderzoeken hoe visuele effecten in films worden gemaakt. Heel organisch begon ik mijn eigen methode te formuleren: ik bouw fysieke objecten op dezelfde manier zoals digitale beelden gebouwd worden. Ik ontdekte dat ik dat proces kon vertalen naar mijn eigen visuele taal.”

Ginevra: “Je verloren voelen tijdens de afstudeerperiode, dat is een herkenbare ervaring. Ik heb drie maanden lang alleen maar tarotkaarten gelegd. Op een dag lag er een kaart naast mijn telefoon en ik merkte dat ze dezelfde afmetingen en visuele kenmerken hadden. Tarot draait om zelfreflectie en het herkennen van symbolen en patronen. Die interpreteer je om iets te zeggen over je toekomst. Dat voelde ineens heel logisch binnen de context van een algoritme. Want algoritmes zijn een soort quasi-magische entiteit geworden, die ook een rol speelt in het voorspellen en programmeren van onze toekomst. Mijn afstudeerproject werd een performatieve interactie waarin ik de rol van ‘waarzegger’ aanneem. Ik kijk naar je telefoon en ‘lees’ het algoritme met de methodologie van een tarotlezing. Samen kunnen we de betekenissen interpreteren voor je fysieke en digitale leven.”

Audrey: “Op school leer je dat alles een reden moet hebben, dus het was in het begin lastig om te accepteren dat ik een object kan maken die betekenis heeft buiten mijzelf om. Dat ik naast een object kan staan en kan zeggen: ‘Ik kan het niet volledig verklaren, maar dit bestaat en raakt mensen echt’. Ik vind het prachtig wanneer een werk ‘open’ genoeg is voor verschillende interpretaties. Ik probeer in mijn werk verder te gaan dan dat ik alleen een representatie van iets maak.”

Ginevra: “Voor mij is het lastig om te bedenken hoe ik de intentie in het object kan verwerken, zonder dat ik zelf de menselijke vertegenwoordiger moet zijn. Bij mijn afstudeerproject was ik een belangrijk onderdeel van het ontwerp, als de ‘magische bemiddelaar’. Onlangs, tijdens de open studio’s bij Jan van Eyck, heb ik een andere houding aangenomen. Deze keer ben ik enkel de maker. De objecten moeten hun magische functie ook zonder mij kunnen vervullen.”

Ginevra: “Angst voor A.I. helpt ons niet met kritisch denken. Het gaat niet om of het waar is wat een A.I. zegt, maar om wat je ermee kan ontsluiten. In die zin lijkt het op mystiek. Je wilt gewoon horen wat ‘het’ te zeggen heeft, maar dat betekent niet dat je het moet geloven. Ik ben ervan overtuigd dat A.I.-tools op zichzelf niet demonisch zijn. Maar we moeten wel erkennen hoeveel uitbuiting erachter schuilgaat om ze te laten werken.”

Audrey: “Het probleem is alleen dat het moeilijk is om het gereedschap te scheiden van de manier waarop het is gebouwd.”

Ginevra: “De kern is om de juiste vragen te stellen. We moeten ons voortdurend bewust zijn van de fysieke aanwezigheid en impact van A.I., om te voorkomen dat we in een waanbeeld vervallen.”

Evelien Reich was de afgelopen drie jaar voorzitter van de Young Designer jury van Dutch Design Awards. Dit jaar interviewt ze de Young Designers die DDA heeft geselecteerd uit de archieven en de talenten die deze ontwerpers in de spotlight willen zetten. Alle twintig Young Designers uit verleden en heden tonen hun werk in de 2024 DDA tentoonstelling tijdens Dutch Design Week in Eindhoven (19-27 oktober).