Loan: “We hadden aanvankelijk online contact en ik vroeg Dae of hij ergens aan wilde meewerken en dat resulteerde in ons Drft-project. Dae, welke dingen heeft ons werk gemeen, denk jij?”

Dae: “Ik zou zeggen: het lichaam, onze interesse in onze eigen cultuur en… extravaganza!” Ik ben echt geïnspireerd door hoe sterk de storytelling in het werk van Loan is. Dat is ook wat ik wil doen: een verhaal vertellen door middel van objecten en beelden.”

Loan: “De sfeer van Dae’s werk is zo donker, daarom vind ik het mooi. Het raakt me omdat mijn werk gaat over het lichaam en de mogelijke modificatie ervan en dat herkende ik in zijn werk.”

Dae: “Ik geloof dat veel problemen in de maatschappij ontstaan omdat we alles willen categoriseren, en dan breekt de natuur die categorieën. Dus ik vind het eigenlijk wel leuk als mensen zeggen dat mijn werk vaag is. Is het een bloem, of wat is het eigenlijk? Ik wil iets maken waardoor grenzen vervagen, om te laten zien dat de mens nog steeds muteert.”

Loan: “Muterende beelden zijn een manier om het idee te benadrukken dat de natuur niet vastligt. Als ik cultuur beschrijf, gebruik ik vaak een plant als metafoor. Als je die water geeft, zal die groeien maar ook veranderen; je weet niet wat voor plant het zal worden.”

Loan: “Mijn werk is geïnspireerd door mijn Nieuw-Caledonische erfgoed. Ik probeer de kernwaarden en de essentie van mijn volk over te brengen, verhalen van de Kanak-stammen te vertellen via het medium sieraden. Ik neem tradities en plaats ze in een futuristische wereld, om te zien hoe ze zich zouden kunnen ontwikkelen. Het is geen geplande of al ingevulde toekomst, maar een herbezinning op hoe het verleden zich kan verbinden met het heden en de toekomst. Waar hoor je bij, waar geloof je in en waar identificeer je je mee?”

Dae: “Mijn projecten gaan ook over mijn kindertijd en de herinneringen die ik heb aan het opgroeien in een erg conservatief Zuid-Korea. Daar kon ik niet uitdrukken wie of wat ik was. Ik mocht niet met Barbiepoppen spelen of lang haar hebben, dus in plaats daarvan speelde ik bij mijn grootouders thuis met de Norigae (geknoopte kwastjes). Het Nori-project is geïnspireerd op deze traditionele Koreaanse accessoires en ik gebruik haar om de objecten tot leven te brengen.”

Dae: “Onlangs had ik mijn eerste solotentoonstelling in Korea. Het was de eerste keer dat mijn ouders mijn werk in het echt zagen. Ik was nerveus omdat het over seksualiteit en mijn queer identiteit gaat. Mijn moeder had het al wel geraden en we besloten het niet aan mijn vader te vertellen. Tijdens de show praatten ze over hoe ik de stukken had gemaakt, verder zeiden ze niets. Zelf was ik bang om ernaar te vragen. Het is makkelijker voor mij om via mijn werk te spreken, ik denk dat dat ook de rol van mijn werk is. Korea is over het algemeen aan het veranderen als het gaat om LGBTQ-kwesties. Ik denk dat ze mijn stukken mooi vinden en dat ze meer willen zien.”

Loan: “Mijn familie thuis vindt mijn werk nogal vreemd. Ze kunnen de uitvoering wel waarderen, maar de gevoeligheid ervan is voor hen minder goed te bevatten. Ik maak veel video’s die het begrijpelijker maken, maar soms kunnen de beelden schokkend zijn. Het roept vragen op over kolonialisme en inheemse cultuur. Hopelijk kan mijn werk deuren openen naar acceptatie en helpen om de identiteit van een land opnieuw te definiëren. Mijn verblijf in Nederland heeft mijn denken echt gevormd. Voor mij is het geweldige aan Dutch design het vermogen om te veranderen; het draait allemaal om nieuwe dingen proberen en jezelf ter discussie durven stellen.”

Loan: “Ik heb net mijn tentoonstelling in het Design Museum Den Bosch afgerond en iemand vroeg meteen: ‘What’s next?’ De verwachtingen waren best hoog, maar ik denk dat het tijd nodig heeft. Kunst moet in je kunnen ontstaan.”

Dae: “De laatste tijd voelde ik me een beetje verloren. Want hoewel ik mijn eigen werkritme volg – en als er zich een kans voordoet, grijp ik die aan – heb ik niet echt een duidelijk doel voor ogen. Maar misschien moet ik daar niet te veel over nadenken. Het zou fijn zijn om gewoon door te werken en aan het eind van het jaar mijn ontwikkeling te evalueren. Het doel is dan gewoon: groeien.”

Evelien Reich was de afgelopen drie jaar voorzitter van de Young Designer jury van Dutch Design Awards. Dit jaar interviewt ze de Young Designers die DDA heeft geselecteerd uit de archieven en de talenten die deze ontwerpers in de spotlight willen zetten. Alle twintig Young Designers uit verleden en heden tonen hun werk in de 2024 DDA tentoonstelling tijdens Dutch Design Week in Eindhoven (19-27 oktober).