In dit ontwerp is een goede balans gevonden tussen visuele ondersteuning van – en dienstbaarheid aan – de getoonde materie, en innovatieve elementen zoals de sterk uitvergrote 17e eeuwse damastpatronen op de wanden.

Gezien het intimiderende belang van de collectie lijkt de keuze voor opvallende kleuren en typografische decoraties nogal riskant. Toch blijkt deze tijdelijke expositie in plaats van ‘vol en druk’ juist door die ingrepen ‘rijk en weelderig’, terwijl rust en overzicht bewaard blijven.