Het met grote zorgvuldigheid gemaakte paviljoen staat als een klein, ingetogen juweel in de bossen van Rijsbergen. Het is een autonoom object dat enigszins is opgetild, waardoor het zich verheft boven het glooiende terrein, maar dat tegelijk zo geraffineerd op het omringende bosgebied is afgestemd dat het daarmee ook een tweeeenheid vormt. Naast een laag hoekraam heeft het paviljoen een tamelijk besloten karakter. Toch zorgt de doorschijnende huid voor een ‘gefilterd’ contact met de natuur buiten.

In de bossen van Rijsbergen staat een paviljoen als een klein juweeltje. Het object vormt een twee-eenheid met de omgeving. Het langgerekte gebouwtje staat vlak tegen de erfscheiding en geeft beslotenheid voor het zwembad. Door het dubbelwandig polyester met daartussen een kartonnen honingraatstructuur blijven de bewoners in contact met buiten.