In het museum de bezoeker wordt aan het denken gezet over de grenzen tussen gek en normaal en zijn eigen meningsvorming daarover. Naast de psychiatrie komen onder andere de media, de beeldende kunst en de patiënt zelf aan het woord. Waar de één een stoornis ziet en hulp wil bieden, ziet de ander een kleurrijke vogel die we moeten accepteren zoals hij is.
De muren van dit eeuwenoude gebouw spreken voor zichzelf. Een tocht door de verschillende ruimtes is niet alleen leerzaam en spannend, maar vooral indringend. De bezoeker kan hier de grenzen tussen gek/gezond en normaal/abnormaal op een interactieve en daardoor indrukwekkende manier ervaren. In Het Dolhuys zijn het vooral de patiënten die vertellen wat gekte betekent. Hun verhalen zijn de leidraad geweest in de vormgeving van het museum.

Het Dolhuys confronteert ons op een directe, en zelfs fysieke, wijze met de verwarring die we voelen bij psychiatrische patiënten en wellicht ook met de chaos in hun hoofd. “Wat is normaal?” wordt op alle niveaus aan de kaak gesteld en de bezoeker kan zich met geen mogelijkheid op afstand houden. Een indringende ervaring.

De inzending onderscheid zich door een innovatief ontwerpproces waarin alle partijen gezamenlijk betrokken waren. Proces en product creëren samen een voor iedereen herkenbare ervaring die uitnodigend, verbinden en verwijzend is in een anders vaak mogelijk ontsluitbaar onderwerp.